Ο δικός μου ΘΕΟΣ...

Ο δικός μου Θεός
δε μυρίζει λιβάνι,
δεν φοράει στεφάνι
κι έχει μαύρα μαλλιά.

Στέκει φάρος λευκός
στο μικρό μου λιμάνι
λούζει φως το κορμί μου
και με παίρνει αγκαλιά……

Ακούω το τραγούδι και με ταξιδεύει. Με φέρνει κοντά σου , η μορφή σου φωτίζει τα μάτια μου που είναι στο σκοτάδι. Η ζωή μου αποκτά νόημα ,  έρχομαι να σκεφτώ  όλα εκείνα που μου έδωσες ,όλα  εκείνα που πήρα , εκείνα που μοιράστηκες απλόχερα.

Ο δικός μου ΘΕΟΣ λέει στέκει σαν φάρος λευκός , έτσι και εσύ μου φωτίζεις τον δρόμο να μη χάσω τον δρόμο για το μονοπάτι που οδηγεί στην ευτυχία μας….