Μας προσανατολίζουν σε λάθος ορίζοντα. Ποίος ο στόχος του; Τα σχόλια δικά σας.

Το βρήκαμε τώρα, μας ψεκάζουν άκουσα από κάποιους, μας έχουν κάνει να χάσουμε τον ύπνο μας από κάποιους άλλους.

Μέρες τώρα, παρακολουθώ τις εξελίξεις με την μουσουλμανική κοινότητα ανά τον κόσμο να αντιτίθεται σχετικά με την προσβλητική ταινία για τον Προφήτη Μωάμεθ. Και όχι άδικα αν θυμηθεί κανείς τι είχε συμβεί κάποτε με το-καταπληκτικό έργο- του αγαπημένου μας Νίκου Καζαντζάκη ο Τελευταίος Πειρασμός. Ήμουν αγέννητη ακόμα , μα διαβάζοντας αυτό το εξαίσιο -αναφέρω ξανά-έργο, κατάλαβα γιατί καθαίρεσαν έναν από τους καλύτερους συγγραφείς της εποχής.

Έχουμε μπει όμως στην διαδικασία, γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Μήπως κάποιοι θέλουν να μας γυρίσουν τα μάτια κάπου αλλού ώστε να περνάνε απαρατήρητα ή και ακόμα να μας τα περνάνε σαν δεδομένα όλα αυτά που συμβαίνουν;

Και τι συμβαίνει;

Εννοώ αυτό που συμβαίνει στο σπίτι του κάθε ένα από εμάς. Κάθε σπίτι ή μάλλον σχεδόν κάθε σπίτι, μετράει έναν τουλάχιστον άνεργο. Ενώ την ίδια στιγμή μας υποχρεώνουν σε διάφορους οδυνηρούς και παράνομους φόρους, που οι περισσότεροι ξέρω καλά ότι δεν έχουν την δυνατότητα να εξοφλήσουν.

Και τώρα φτάνω στο προαναφερθέν θέμα. Την στιγμή λοιπόν που πονάμε και πεινάμε, και όχι δεν εννοώ τον σωματικό πόνο εννοώ τον ψυχικό πόνο που νιώθει ο άνεργος όταν κάθε πρωί περνά μια και δύο φορές έξω από τον φούρνο μέχρι να αποφασίσει να μπει και να πει την γνωστή πια σε όλους μας φράση-νομίζαμε μόνο-βγαλμένη από παλιές Ελληνικές ταινίες ΄΄ γράψτε τα''. Πολυσέλιδα τεφτέρια σε κάθε μαγαζί με είδη πρώτης ανάγκης.

Μας ψεκάζουν ειδήσεις αγαπημένοι μου φίλοι. Ο χειρότερος εχθρός μας σήμερα είναι η τηλεόραση. Το μόνο μέσο διασκέδασης , αν φανταστεί κανείς και βάλει στο μυαλό του την φράση που ανέφερα παραπάνω. 

Έρχεται τώρα μια νέα είδηση που με αφήνει άναυδη. ''Συνέλαβαν τον χρήστη του FACE BOOK που εμφανιζόταν σαν πατέρας Παστίτσιος'' Δεν συμφωνώ με το όνομα και τον τρόπου που διακωμωδεί ο εν λόγω κύριος τον Πατέρα Παίσιο ενδεχομένως(τουλάχιστον δεν πάει κάποιος άλλος στο μυαλό μου.). Εδώ αναφέρομαι στον υπουργό τάδε που ενοχλήθηκε και έδωσε εντολή για αυτή την σύλληψη. Ο πατέρας Παστίτσιος ενόχλησε; Αυτό και αν είναι απόδειξη για όσα θέλω να βγάλω από μέσα μου με αυτό το κείμενο.

Συνεχίζω λοιπόν δίχως να θέλω να κουράσω και αν το κάνω ζητώ συγνώμη.

Μας αποπροσανατολίζουν, μας θεωρούν ''ζώα''. Άνθρωποι δίπλα μας υποφέρουν και μας πετάνε μια ταινία και ένα τυπάκο που έκανε την πλάκα του να ξεσηκωθεί το πλήθος. Αυτό κάνουν δεν μας ψεκάζουν , μας αφήνουν σε άγνοια σχετικά με τους πραγματικούς λόγους που μας έχουν φέρει σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε. Και δεν μου άρεσε που είδα σχόλια αρνητικά σχετικά με τους μουσουλμάνους. ΌΧΙ!! Ήταν εντελώς άστοχο για εμένα. Όλοι είμαστε ίσοι. Αν και εμείς ζούσαμε στην Σ.Αραβία θα φορούσαμε κελεμπία, ίσως να είχαμε και νόμου που θα μας ανάγκαζαν θα σεβαστούμε  τον διπλανό μας. Ενώ τώρα; 

Δεν τον σεβόμαστε;

Δεν υπήρξαμε και εμείς πρόσφυγες;

Θυμάμαι την φράση του πατέρα της προγιαγιάς μου. Σαν πήγε ο προπάππους μου να την ζητήσει σε γάμο. Φερμένος ο έρμος από την Κωνσταντινούπολη,'' ΣΕ ΤΟΥΡΚΟ ΘΑ ΤΗΝ ΔΩΣΩ;'' Ήταν διαφορετικός, ήταν ξένος;

Έτσι πράττουμε και εμείς. 

Δεν φταίνε οι ξένοι που βρίσκονται εδώ. Φταίνε ΑΥΤΟΙ που άνοιξαν τα σύνορα. Θυμάται κανείς τους πανηγυρισμούς όταν ανοίχτηκαν τα σύνορα και μπήκαν οι πρώτοι ξένοι. Φυλάχτηκαν ποτέ σωστά τα σύνορα ώστε να μην έχουμε τα μιλιούνια λαθρομεταναστών. Όχι, αντίθετα. Μας τους στέλνουν, και ίσως μας πληρώνουν ώστε να τους κρατήσουμε(αυτό βέβαια είναι δική μου εικασία. Με την φαντασία του συγγραφέα που λέει συχνά μια αγαπημένη φίλη.)

Με ενοχλούν όλα αυτά. Με ενοχλεί που αναγκάζομαι κάθε ημέρα να εξηγώ στα παιδιά μου ότι το χρώμα , η θρησκεία δεν έχουν καμιά αξία μπροστά στην αγάπη. Τους διδάσκουν το μίσος , την τέχνη του μίσους.

Ασχολούμαστε λοιπόν με όλα αυτά ξεχνόντας την πονεμένη Συρία που κάθε μέρα καταμετρά εκατοντάδες νεκρούς και ανάμεσα τους ΠΑΙΔΙΑ! 

Έπεσε στα χέρια μου ένα σχετιό άρθρο και σας το παραθέτω:

Η Ειδική Αντιπρόσωπος για Παιδιά και Ένοπλες Συγκρούσεις του ΟΗΕ ανέφερε ότι πολλά παιδιά πέφτουν θύματα βασανισμών όταν έχουν τεθεί υπό κράτηση και σφαγιάζονται.

Η Ραντίκα Κουμαρασουάιμι δήλωσε στο BBC ότι η ομάδα της επέστρεψε από τη Συρία με «φρικιαστικές» πληροφορίες.

Πρόσθεσε ότι τα βασανιστήρια που υφίστανται τα παιδιά είναι ασυνήθιστα ακόμα και σε περίοδο πολέμου. Τόνισε ότι ποτέ δεν έχει δει παρόμοια κατάσταση, όπου τα παιδιά να γίνονται στόχοι ηθελημένα.

«Πολλοί πρώην στρατιώτες μίλησαν για πυροβολισμούς σε περιοχές αμάχων, είδαν παιδιά, μικρά παιδιά να δολοφονούνται και να ακρωτηριάζονται» είπε.

«Είχαμε, επίσης, μαρτυρίες και είδαμε παιδιά που βασανίστηκαν και που έφεραν τα σημάδια του βασανισμού τους. Ακούσαμε, επίσης, και για περιπτώσεις παιδιών -αυτό μας το είπαν κάποια παιδιά-, που τοποθετήθηκαν πάνω σε τανκς και χρησιμοποιήθηκαν ως ανθρώπινες ασπίδες, προκειμένου τα τανκς να μη δεχτούν τα πυρά» πρόσθεσε.

Επέκρινε, παράλληλα, και τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, λέγοντας ότι θέτει σε κίνδυνο παιδιά.

Αυτό και αν με αφήνει άφωνη σαν άνθρωπο. Όχι το θέμα μου δεν είναι να δούμε τι γίνεται έξω απο την χώρα μας. Την έχω κάνει άπειρες φορές αυτή την συζήτηση και έχω βγει στο τέλος λάθος. Η γνώμη μου όμως είναι αυτή. Δεν με νοιάζει εαν είναι αρεστή. Ας πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και να σταματήσουμε να ζούμε στο MATRIX με την μόνη μας επιλογή το μπλέ ή το κόκκινο χαπάκι.....

Τα σχόλια δικά σας.

Θα τελειώσω με την εξής φράση.  ''Μας δείχνουν το δάσος οι πράξεις τους. Εμεις όμως συνεχίζουμε παρά την ανέχεια μας να ασχολούμαστε με το δάχτυλο. Κατευθυνόμενοι από τους ίδιους που μας πίνουν το αίμα.

Κατερίνα Σωπύλη

Τα βιβλία που αγάπησα δεμένα με μια ιστοριούλα.....

Ανέβηκα του βουνό εκεί μου είπαν ότι θα συναντούσα ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΕΣ(Γεωργία Κακαλοπούλου). Συνάντησα μια κοπέλα άμεσα συνδεδεμένη μαζί τους. Τα μακριά της μαλλιά τα έπαιρνε ο αέρας ενώ η σιλουέτα της έμοιαζε περισσότερο με αερικό παρά με άνθρωπου, πλησίασε μου είπε ότι ''ΑΝ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΡΩΤΗΣΕΙΣ'' (Ευαγγελία Ευσταθίου) θα μάθεις τα πάντα για τον μυστικό 'ΟΡΚΟ'(Φώτης Κατσιμπούρης)που έδωσε ο 'ΦΥΛΑΚΑΣ ΣΤΟ ΦΑΡΟ'(Ευρυδίκη Αμανατίδου). Την άκουσα προσεκτικά άφησα πίσω μου το ''ΧΑΜΕΝΟ ΧΤΕΣ''(Αναστασία Καλλιοντζή) που με πλήγωνε και περπάτησα. Το βουνό τραχύ και δύσκολο να το διαβεί άνθρωπος , νύχτωσε το ''ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΠΟ ΠΕΤΡΑ''(Μένιος Σακεραλλόπουλος)με κοίταζε να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου ώστε να φτάσω στον προορισμό μου. Με καλούσε κοντά του σαν να ήθελε να κάνω μια ''ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ''(Δημήτρης Νίκου). Ξαφνικά σκόνταψα έπεσα. Μια σκοτεινή φιγούρα με πλησίασε. Σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξα.... Ένας πανέμορφος άντρας σαν άλλος ''ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ''(Χρήστος Φασουλας)με τράβηξε κοντά του. Ένιωσα την ανάσα του κοντά στο πρόσωπο μου. Βρέθηκα σε ένα άλλο κόσμο . Το βουνό έγινε πιο τραχύ και φωτιά ανάβλυζε από παντού ο άγνωστος άντρας μου είπε ότι βρεθήκαμε στην χώρα του ''NARADEL'' Angela G. Pitlinger. Εκεί όλα ήταν μαγικά. Όμορφα μα και σκοτεινά. Περάσαμε το ''ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ''(Χρυσηίδα Δημουλίδου).Η ψυχή μου πλακώθηκε από όλα αυτά που αντίκρισα. Πόνος βαθύς με κυρίευσε ο σκοτεινός άντρας πάντα δίπλα μου να με οδηγεί. Σκέφτηκα , μα τι πλάσμα είναι αυτό. Τον είδα να κατεβάζει σιγά- σιγά τον μαύρο μανδύα του. Με κοίταξε με συμπόνια , ήμουν χαμένη μέσα σε αυτό το περίεργο ταξίδι. Ήταν και αυτός ένας από τους ΘΕΟΥΣ που έψαχνα το βλέμμα του με έπεισε ότι τελικά ''ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝΤΑΙ'' (Χρήστος Λαμπρούδης).Έσκυψε κοντά μου και μου έδωσε ένα μικρό και λεπτό βιβλιαράκι  Τα άγνωστα για εμένα ιερογλυφικά γράμματα με έκαναν να απορήσω γιατί μου το δίνει. Τότε μου είπε ''ΑΝ ΘΕΣ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ '' (Γιάννης Σταθόπουλος)εγώ υπάκουσα από μέσα έπεσε ''ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΡΑΛΛΙ''(Ρένα Ρώσση-Ζαίρη)χρόνια το έψαχνα πως βρέθηκε εκεί. Έκλεισα τα μάτια μου να νιώσω την αφή του. Όταν τα άνοιξα πάλι ήμουν αλλού. Ένα μικρό χωρίο και ''ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ''(Λένα Μαντά)έστεκε αγέρωχο. Κάποτε εδώ ζούσε ''ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ''(Μαρία Τζιρίτα)το θυμάμαι. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός το κοράλλι ακόμα κλεισμένο στην χούφτα μου και ο πανέμορφος άντρας πάντα στο πλάι μου. Νύχτωσε ο τόπος γέμισε ομίχλη και έγινε τρομακτικός. Ένιωσα ότι ήταν ένα -κυριολεκτικά- ''ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ''(Κάκια Ξύδη). Συνεχίσαμε την μυστηριώδη περιπλάνηση μας ενώ φτερουγίσματα ακούστηκαν από μακριά. ''ΑΓΓΕΛΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥ''(Νατάσα Γκουτζικίδου)μας πλησίασαν φέρνοντας μας κακά μαντάτα .Εκεί ένιωσα το κορμί μου ''ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ'' (Κάκια Ξύδη) μα έκανα λάθος γιατί πάλι βρέθηκε μπροστά μου ο φύλακας άγγελος μου να με πάρει αγκαλιά. ''Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΑΝΘΙΣΕ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ''(Ειρήνη Φραγκάκη) με φώτισε με έκανε να νιώσω δυνατή. Αυτό ήταν ''ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΟΛΟ ΑΡΧΙΖΕΙ''(Λένα Παπαδοπούλου)σκέφτηκα καιρός να μείνω στην αγκαλιά του άντρα που με έκανε με ένα του βλέμμα μόνο, δική του.

Βρέχει, νιώθω ότι οι σταγόνες καυτές εξαγνίζουν την πονεμένη μου ψυχή. Πάθη και λάθη φεύγουν αφήνοντας πίσω το χρώμα της λύπης . Τρέχει μαζί με το νερό της βροχής , χρωματισμένο κόκκινο σαν το αίμα μου. Το αίμα που έγινε νερό από την θλίψη.
Ποιος σε καταλαβαίνει , ποιος σε νιώθει. Νιώθω σαν εκείνο το κλαδάκι που έπεσε απο το δέντρο και ο αέρας το πάει όπου θέλει. Περνάει μέσα από ποτάμια πνίγεται χωρίς να μπορεί να αντιδράσει. Χτυπάει πάνω σε βράχια και μετά αφού έχει σπάσει σε δυο τρεις μεριές μένει μόνο και έρημο, πονεμένο σε ένα άγνωστο μέρος. Μακριά από το δέντρο που το γέννησε. Μακριά από τα πουλάκια που κάποτε κάθονταν επάνω του και κελαηδούσαν. Η βροχή συνεχίζει να το χτυπάει οι στάλες της έχουν γίνει βαριές σαν μαστίγιο.Εκείνο όμως ανήμπορο να αντιδράσει...
Ένας άγνωστος άντρας το κοιτάζει. Κουκουλωμένος μέσα στο αδιάβροχο του σκύβει το πιάνει απαλά στα χέρια του και το βάζει στην τσέπη του. Εκείνο ζεσταίνεται νιώθει όμορφα. Ένας άγνωστος το έκανε και ένιωσε όμορφα. Το πάει ως το σπίτι του. Εκεί το αφήνει πάνω στο τζάκι , εκείνο το μικρό και ανήμπορο κλαδάκι φάνηκε χρήσιμο τελικά. Ομορφαίνει εκείνη την μικρή γωνιά στο τζάκι.
Μακάρι και εγώ να είχα την ίδια τύχη. Να μπορούσα να νιώσω ξανά χρήσιμος για κάτι. Να ταξιδέψω ξανά να μπορώ να περπατήσω ξανά. Και τώρα ταξιδεύω με το μυαλό μου. Εδώ πάω μακριά αλλά όταν ανοίξω τα μάτια μου είμαι πάλι στην ίδια άσχημη θέση......

Η βροχή συνεχίζει οι στάλες της έχουν γίνει  μεγάλες πέφτουν με δύναμη συνεχίζουν το έργο τους. Θα ήθελα να είμαι στον δρόμο να μυρίσω την όμορφη μυρωδιά της και να βρέχομαι δίχως να με νοιάζει. Απλά να νιώθω το νερό της επάνω μου. Να χορέψω και τα δάκρυα μου να ανακατευτούν με την βροχή μέχρι να σταματήσουν και να μείνει μόνο εκείνη στο πρόσωπο μου. Να με εξαγνίσει πραγματικά να με κάνει να νιώσω δυνατός για λίγο για μια στιγμή...έστω και στα ψέματα.