Ο ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ του ΧΡΗΣΟΥ ΦΑΣΟΥΛΑ εκδόσεις ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ

Έτσι λοιπόν, με βλέπουν όλοι: ως παιδί, πιτσιρίκι. Μα εγώ δε νιώθω παιδί, παρόλο που έχω κλείσει μόλις τα δεκατρία. Οκέι, ενήλικας δεν είμαι. Ούτε όμως και σοφός. Δεν υπάρχει τέτοια λέξη. Είναι απλώς ένα κατασκεύασμα των ελαφρόμυαλων. Σου λέει, δεν είμαι εγώ βλάκας, αυτός είναι σοφός. Αλλά, σας ξαναλέω, το επίθετο σοφός δεν υφίσταται, παρά μόνο στον συγκριτικό βαθμό. Σοφότερος. Κι εγώ, το δίχως άλλο, είμαι σοφότερος απ' όλους εσάς. Χίλιες φορές...

Τεσσάρων, δεκατριών, είκοσι χρονών... Ο μικρός Χάρης μεγαλώνει παλεύοντας να συμβιβάσει την ευφυΐα με την παιδικότητα. Παράλληλα προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε βασανιστικά ερωτήματα: Γιατί η Αννούλα τον σνομπάρει διαρκώς; Γιατί ο σακάτης συγγραφέας που τυγχάνει να είναι πατέρας του δηλώνει τόσο ευχαριστημένος από τη μίζερη ζωή του; Γιατί του κρύβει επίμονα το πρώτο του βιβλίο; Γιατί η μητέρα του δεν του φανερώνει τον λόγο που παράτησε τον άντρα της, οδηγώντας τον έτσι στην αναπηρία ύστερα από μια πτώση στο κενό;
Μα για σταθείτε... το κενό, η άβυσσος! Μήπως εκεί βρίσκονται όλες οι απαντήσεις που ζητάει;

Ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος. Έπεσε τυχαία στα χέρια μου στην έκθεση βιβλίου στο ΖΑΠΕΙΟ και το λάτρεψα αμέσως πρώτα από όλα από το εξώφυλλο. 
Ένα χαρισματικό παιδί. Ένα παιδί θαύμα που ακροβατεί ανάμεσα στην λογική και την παράνοια. Ψάχνει να βρει τον δρόμο του. Μια οικογένεια που κρατά καλά κάποια μυστικά, ένας πατέρας καθηλωμένος σε μια αναπηρική καρέκλα......
Ψάχνοντας να βρει τι ακριβώς είναι ο ίδιος έρχεται και η μεγάλη αλλαγή....
Συγκλονιστικό , ανατρεπτικό........................... 
Δεν θα πω άλλα, συγχαρητήρια στον ΧΡΗΣΤΟ ΦΑΣΟΥΛΑ για το βιβλίο του. Εύχομαι ολόψυχα να το ευχαριστηθείτε όπως εγώ.