1940 Εβδομήντα δύο χρόνια μετά.

Πέρασαν τόσα χρόνια. Οι παλαιότεροι θυμούνται, οι νεότεροι γιορτάζουν κάθε χρόνο και τιμούν την αυτοθυσία όσων έπεσαν στο μέτωπο.

Χρόνια τώρα κάνουμε στο σχολείο γιορτές για το μεγάλο ΟΧΙ του Μεταξά.. Βιώνουμε για λίγο το δέος την συγκεκριμένης ημέρας και μετά τι; 

Μετά αγαπητοί μου γυρίζουμε στην βολή μας. Μετά ξεχνάμε. Μετά περιμένουμε την επόμενη 28η Οκτωβρίου να κάνουμε ακριβώς τα ίδια.

Αναρωτιέμαι αν σήμερα συνέβαινε κάτι παρόμοιο. Ποιοι θα ήταν αυτοί που θα φώναζαν ΑΕΡΑ!!

Ποιοι θα πολέμαγαν για την πολύπαθη Ελλάδα που αιμορραγεί από την εποχή της Τουρκοκρατίας;

Έρχομαι να απαντήσω στο ερώτημά μου , πριν ακόμα το ξεστομίσω. ΚΑΝΕΝΑΣ!

Είμαστε η γενιά του έχω τα πάντα. Δεν έχουμε νιώσει πείνα, εγκατάλειψη  Περισσότερο  δε ,βλέποντας αυτούς που την βιώνουν και ψάχνουν στα σκουπίδια μπας και βρουν κανένα παραπεταμένο ξεροκόμματο τους κοιτούμε  απαξιωτικά. Λες και εμείς δεν θα βρεθούμε ποτέ στην θέση τους. Είμαστε τόσο σίγουροι πια;

Έρχεται στο μυαλό μου, η εικόνα του σημερινού νέου. Δεμένος με τα αόρατα δεσμά της εικονικής πραγματικότητας προσπαθεί να πορευτεί σε αυτόν τον κόσμο που στηρίζεται επάνω σε άυλη βάση. Δεν φταίει ο ίδιος κάποιοι άλλοι  άφησαν να γίνει αυτό. 

Δίνουμε αξία στο τίποτα χάνοντας έτσι την πραγματική ζωή, που κυλάει σαν νερό και χάνεται. Έχουμε καταστρέψει εμείς οι ίδιοι τις αξίες μας. Κάποτε στα χρόνια εκείνα, η οικογένεια αποτελούσε ένα μεγάλο όπλο ενάντια στον πόλεμο , ένα κίνητρο να αγωνιστεί ο στρατιώτης στο μέτωπο. Σήμερα δεν υπάρχει αυτό. Δεν υπάρχει ο θεσμός της οικογένειας πια. Οι αξίες έχουν καταργηθεί και την θέση τους  έχουν πάρει σύγχρονες ιδέες  συνήθως καταστροφικές. Παλεύουν με τα κύματα όσοι θέλουν να διατηρήσουν όλα αυτά που μας κάνουν να λεγόμαστε άνθρωποι.

Αυτά σκέφτομαι κάθε φορά και μου γεννιέται η εντύπωση ότι σήμερα ένας πόλεμος-όχι σαν αυτό που ζούμε τον οικονομικό-θα ήταν και το τέλος του Ελληνικού έθνους. Οι καλοπερασάκηδες θα πέθαιναν από  την πείνα ενώ οι πιο έξυπνοι θα καταργούσαν ακόμα μια αξία, αυτή της αξιοπρέπειας και θα έκαναν κώμα με τον εχθρό. Ο σημερινός πατριώτης εκδηλώνει τον ''πατριωτισμό'' του από το διαδίκτυο βλέποντας σαν μοναδικό εχθρό τον ''Τούρκο''. Και τον λαθρομετανάστη που μπήκε στην χώρα με την άδεια αυτών που ψήφισε.

Ας κοιτάξουμε πια το δάσος , ας πάψουμε να κοιτάμε το δάχτυλο. Είναι καιρός να βρούμε μέσα μας τον πραγματικό Έλληνα. Είναι καιρός να μαζευτούμε. Καταστρεφόμαστε και οι υπαίτιοι είμαστε μόνο εμείς. Είμαι πεπεισμένη ότι θα ζήσουμε ξανά στιγμές σαν αυτές των συσσιτίων   της κατοχής με την μόνη διαφορά ότι εδώ θα είμαστε αιχμάλωτοι του δικού μας εαυτού.

Χρόνια πολλά λοιπόν με την ευχή να μάθουμε κάτι από την σημασία της σημερινής ημέρας.

Κ.Σ.