Μητέρα...

Το όνομα σου μητέρα. Όνομα και ρόλος. Δύσκολα στέκεσαι στα πόδια σου όταν θες να είσαι ΜΗΤΕΡΑ.
Εσύ στάθηκες, έκανες το καθήκον σου παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισες. Πάντα ένα χαμόγελο συντρόφευε τα χείλη σου και χάιδευε τα δικά μας μάτια. Ποτέ δεν σε είδαμε να κλαις ακόμα και στα πιο δύσκολα.
Φίλοι σου τα παιδιά σου , μας άρεσε να συζητάμε τα ''δικά μας'' μαζί σου. Πάντα ήξερες, ακόμα και τα πιο ακραία παραστρατήματα μας.
Δίπλα μας στο από το πρώτο μας βήμα. Μας δίδαξες τι θα πει ανθρωπιά  Τι θα πει συγχωρώ. Ακόμα μας διδάσκεις. Το ήρεμο βλέμμα μας έκανε να καταλαβαίνουμε το λάθος μας και να τρέχουμε εκεί που πάντα υπήρχε θέση για εμάς... Στην αγκαλιά σου. Η ζωή μου ένα μονοπάτι που εσύ το χάραξες, πάντα δίπλα μου στα βήματα που έκανα με έπιανες κάθε φορά που πήγαινα να πέσω.
Σήμερα , τώρα στα 36 μου πια, μητέρα και εγώ ,θα ήθελα

 σου μοιάσω έστω και λίγο. Λίγη από την υπομονή σου. Χάρισμα το να είσαι μάνα και εσύ το είχες. Δεν ξέρω αν ένα λουλούδι ή ένα ακριβό δώρο θα ήταν αρκετό για να σε ευχαριστήσω για όλα αυτά που μου πρόσφερες και συνεχίζεις να προσφέρεις. Συνοδοιπόρος στην ζωή , στην μητρότητα  , στις πίκρες και τις χαρές μου. Σε λατρεύω κα Γεωργία.....μητέρα.